Decembro
Carlos Villanueva: Los villancicos gallegos, A Coruña,
Fundación Pedro Barrié de la Maza, 1994
Interesante aportación ao mundo do estudo da música na
historia de Galicia. O libro afonda nun xénero que cobrou un relevante pulo a
partires dos s. XVII e XVIII.
O vilancico era unha peza cuxa orixe se sitúa no Renacemento
no eido profano, pero que co Barroco acabou resoando no interior de igrexas,
catedrais e mosteiros como unha peza para embelecer o culto. Os temas dos
vilancicos a miúdo incluían personaxes procedentes de Galicia, cun carácter
anecdótico e mesmo humorístico, coma no caso dos vilancicos de Miguel de
Irízar. Mais a finais do século XVIII, Melchor López –mestre de capela da
catedral de Santiago- apostou por un modelo de vilancico escrito en galego, con
exemplos coma Da Ulla a meu cabo veño. Este modelo –que tivo curta
duración en Compostela- axiña foi adoitado polos compositores que traballaban
para Mondoñedo e mesmo para Ourense.
esta obra faise un percorrido histórico a través do
vilancico en Galicia, analízanse os contidos musicais e transcríbense moitos
dos exemplos deste singular xénero.
O autor: Carlos Villanueva
Este autor
cunha ampla experiencia no eido da investigación musicolóxica é catedrático de
Música da Universidade de Santiago de Compostela dende o ano 2000. A súa tese
doutoral versou sobre os vilancicos en galego da catedral de Mondoñedo. Dende o
ano 1989 é profesor titular da mentada universidade, visitando con frecuencia
outros centro educativos coma universidades de
Pennsylvania (USA), Oviedo e Granada. É o fundador e director do Grupo de
Cámara da Universidade de Santiago, creado en 1977.  |
